O, choinka! Skąd ta popularność?

Drzewko świąteczne towarzyszy ludziom od wieków. Jego tradycja wywodzi się nawet z czasów przedchrześcijańskich, jako symbol życia i odradzania się, trwania i płodności. Choinka bożonarodzeniowa zaczęła być na stałe obecna w domostwach już w XVI wieku – w protestanckich regionach Niemiec. Jej urokowi wkrótce nie zdołali się oprzeć katolicy i tak choinka przebojem dotarła do naszego kraju (XVIII/XIX w.), zastępując tradycyjne dekoracje z jemioły i snopów zboża.

Premiera wideo Śpiewanej Opowieści Świątecznej w wykonaniu młodych uczestników zajęć wokalnych Edukacji Artystycznej i Kulturalnej Pałacu Kultury Zagłębia w warsztacie Świętego Mikołaja! Zapraszamy do oglądania dzisiaj o 18:00! Wesołych Świąt!

Obiecaliśmy Wam, więc są! Oto galeria wszystkich portretów wykonanych przez naszych fotografów podczas Mikołajek w Pałacu Kultury Zagłębia!

Portrety autorstwa Karoliny Pazery:

« ‹ z 114 › »

Link do zdjęć w większej rozdzielczości:
https://drive.google.com/drive/folders/1l9wNFeUt9hj4nstDB-9goSIbnDMsKrMu?usp=sharing

Portrety autorstwa Marka Wesołowskiego:

« ‹ z 137 › »

Link do zdjęć w większej rozdzielczości:
https://drive.google.com/drive/folders/1XTBoH-g0GW0GsKosnPLaQUF2QRAuuMTB?usp=sharing

Dziękujemy, że byliście z nami i z naszym Świętym Mikołajem!

 „Można go było tylko lubić, kochać”

Zapowiedzią znajomości Michała Spisaka z Wojciechem Kilarem są słowa, które skierował do niego Adam Mitscha w jednym z listów. W 1955 roku pedagog pisał: „O Kilarze na pewno Pan niejednokrotnie usłyszy: Talent!”, zdając sprawę z wyników tegorocznych, wybitnych absolwentów Śląskiego Konserwatorium Muzycznego – „naszego Konserwatorium”.

„Kochani,
Dziękuję bardzo serdecznie za miłe słowa. Życzymy Wam wszystkiego co najlepsze na ten Nowy Rok.
Pozdrówcie bardzo mocno naszych wspólnych przyjaciół— jak tylko przestaną mnie męczyć lekarze, to napiszę więcej. Na razie całuję i ściskam Was bardzo mocno i serdecznie wraz z Andrzejką.

Wasi Andrée i Michał”

Ten list jak pożegnanie napisał Michał Spisak do Leona Markiewicza 11 stycznia 1965 roku. Choć Spisak uwolnił się od bólu i lekarskich interwencji, nie zdołał napisać nic więcej. Odszedł siedemnaście dni później, 28 stycznia.